Hyperions Schicksalslied

Ihr wandelt droben im Licht
    Auf weichem Boden, selige Genien!
          Glanzende Götterlüfte
                Rühren euch leicht,
                    Wie die Finger der Künstlerin
                          Heilige Saiten.

Schicksallos, wie der schlafende
    Säugling, atmen die Himmlischen;
          Keusch bewahrt
                In bescheidener Knospe,
                    Blühet ewig
                          Ihnen der Geist,
                                Und die seligen Augen
                                      Blicken in stiller
                                            Ewiger Klarheit.

Doch uns ist gegeben,
    Auf keiner Stätte zu ruhn,
          Es schwinden, es fallen
                Die leidenden Menschen
                    Blindlings von einer
                          Stunde zur andern,
                                Wie Wasser Voll Klippe
                                      Zu Klippe geworfen,
                                            Jahr lang ins Ungewisse hinab.